Bibi Veth, die ook persoonlijke verhalen in beeld brengt voor TedX en Douwe Egberts, heeft nu een prachtige expositie in Seats2meet in Hoog Catherijne in Utrecht (aan de muur bij de flexwerkplekken 2e verdieping ingang naast de Albert Heijn).
Opvallend aan de verhalen is dat de kinderen die op school gepest werden juist geen ”kneusjes” waren. Ze werden soms juist gepest omdat ze de beste waren van de klas. Soms probeerden ze expres lage cijfers te halen om zo niet op te vallen. Ondanks het jarenlang uitgehoond te zijn, weten de vrouwen hun anders-zijn om te zetten in talent.
De buitenbeentjes zijn vaker gepest uit jaloezie en minder vaak omdat ze zwak zouden zijn.
De vrouwen missen jaren uit hun jeugd waarin ze alleen moesten overleven en louter dienden als projectiescherm voor de angsten van anderen. Ze hebben zelf geen kind kunnen zijn en opvallend is het totale gebrek aan steun, ze groeien op zonder steun van ouders of leraren. Sommige ouders verwijten het kind zelf dat ze in de positie zitten en schamen zich voor hun kind.
Uit onderzoek (nationaal compas) blijkt dat
Het Maaiveld Nederland staat bovenaan in de top pestlanden van Europa.
De cultuur van een buitenbeentje zoeken en die wegpesten wordt ook op de werkvloer voortgezet. Met alle gevolgen voor de Nederlandse samenleving van dien: veel mensen in de ziektewet vanwege agressie op de werkvloer, contraproductief gedrag door het niet delen van bedrijfsinformatie met het hele team waardoor projecten vertragen. En juist de begaafde kinderen die thuiszitten. (van de 16.000 leerplichtigen die niet naar school gaan in Nederland is dat onder meer vanwege ernstig pestgedrag waardoor de school niet meer veilig is aldus de website van de Wereldschool aanbieder van internetonderwijs, andere redenen zijn geen gepast onderwijs voor deze buitenbeentjes, zoals adhd, add, dyslexie, asperger, hoogbegaafdheid, introverte kinderen etc.). De angst en agressie in de klas wordt gevoed door het dagelijks zien van het gepest worden van je medeleerlingen: de angst om het volgende slachtoffer te worden zorgt ervoor dat ook de pesters en de stilzwijgende getuigen in de klas ook stress ervaren. De angstige en agressieve sfeer die ontstaat wordt dan weer geventileerd op het zwarte schaap waarmee een neerwaartse spiraal ontstaat. Het wachten is op een volwassene die grenzen aangeeft: maar als een leraar al ingrijpt richt die zich juist ook op het gepeste kind. Daarmee wordt het kind nu juist verder in een zwarte schaap positie gemanoeuvreerd.
Uit uitzendingen als ”over de streep” en ”gepest” blijkt onder meer dat men vooral homo’s en mensen met een ander accent uitkiest om met de hele klas dagelijks uit te honen.
De Nederlandse situatie kenmerkt zich door
- Maaiveld cultuur: anders is fout. Mensen die iets goed kunnen worden afgeremd. Geen respect voor diversiteit en eigenheid van de persoon.
- Geen complimenten, alleen straf.
- Weinig onderwijs diversiteit. Door megafusies heeft men in een regio geen keuze meer uit een andere middelbare school.
- Grootschalige scholengemeenschappen waar toezicht ontbreekt en leraren de kinderen niet meer bij naam kennen
- te weinig gepast onderwijs voor specifieke groepen.
- cultuur van wegkijken, het probleem afschuiven op een andere instantie.
- te weinig hiërarchie, structuur of gezag leidt tot een situatie waarbij kinderen eigen rechter spelen
Vrijwel alle gepeste en nu succesvol volwassen vrouwen uit het story board van Bibi Veth vertellen dat ze het gepest wel aan ouders of leraren vertelden, maar dat er niet ingegrepen werd, en dat het kind maar voor zichzelf op moest komen. Dit, het alleen laten van het kind is nu juist de oorzaak dat juist zij gepest werden: de pestkoppen kiezen intuïtief die kinderen in de klas die geen back-up krijgen. Een enkeling heeft dan ook op latere leeftijd gebroken met familie. Sommigen zijn zelf leerkracht geworden om een toekomstige generatie meer bagage mee te geven omtrent omgang en respect voor buitenbeentjes.
Jennifer Delano heeft haar dagboek dat ze bijhield van 12-17 jaar uitgetikt en bewerkt en uitgegeven als boek: Van 12 tot 17, dagboek van een gepest kind.